Sinds kort ben ik officieel een van de nieuwe ambassadeurs van Electric Skin, waar ik jullie later wat meer over vertel. Ik kreeg enkele producten thuis om te proberen, dus leek het mij leuk om even in de tattoo-sfeer te komen op mijn blog. Daarom wil ik jullie alvast meenemen in mijn tattoo en piercing verhaal, en dit van begin tot het (voorlopige) einde.

Al worden oorbellen niet als piercings gezien, toch wil ik hier graag beginnen. Als kleine meid wou ik al vroeg gaatjes in mijn oren. Mijn moeder ging hiermee akkoord en ging mee naar de juwelier. Een handje vasthouden was niet nodig, maar toch was ik wat zenuwachtig. Aangezien oorbellen niet in het kraakbeen komen, wordt dit met een pistooltje gedaan. Ik herinner mij nog dat dit een klein prikje was, maar de pijn zeer goed meeviel. Mijn allereerste oorbelletjes liggen nog steeds in mijn kast en doe ik regelmatig nog eens aan.

Toen ik 10 à 11 jaar was, wou ik graag iets extra: een tweede paar oorbellen in mijn oren.  Dit liet ik bij de zelfde juwelier steken, opnieuw met een pistooltje. In tegenstelling tot mijn eerste oorbelletjes, prikten deze oorbellen wel erg. Mijn oren leken enkele dagen te gloeien, maar daarna geneesden de gaatjes mooi. Laatste jaren ging ik steeds minder vaak oorbellen dragen. Dit probeer ik nu wel weer vaker te doen. Toch kunnen de gaatjes in mijn oren lange tijd zonder oorbel. Ze groeiden nooit snel weer dicht.

Jaren later, toen ik ongeveer 16 jaar was, liet ik mijn eerste (en voorlopig ook laatste) piercing steken. Ik wou al langer een leuke buikpiercing en besloot dan maar om gewoon even langs te gaan bij Tattoo Isa in Oostende. Een weekje later kon ik langsgaan. Als morele steun nam ik een vriendin mee, maar die mocht helaas niet mee toen ik op de tafel ging liggen. Geen probleem, ik was altijd al een ‘strong independent little girl’ en hield me gewoon voor dat er nu no way back was.

Even uitstrekken, je buik vooral niet intrekken, een korte steek en de piercing zat er in. De piercing deed geen pijn, maar het duurde een hele periode vooraleer de wonde genezen was. Ik was er ontzettend blij mee en tot op de dag van vandaag vind ik dat mijn buik er net iets mooier uitziet met de piercing er in. Ik wisselde nog maar enkele malen van steentje en haal de piercing er praktisch nooit uit. Indien ik dit wel doe, groeit mijn huid nog steeds zeer snel opnieuw dicht, wat niet aangenaam is om dit dan opnieuw te moeten doorprikken. Blijkbaar heb ik dus een stevige huid!

Ik speelde al langer met het idee om een tattoo te zetten en zag tattoo’s altijd als een vorm van kunst, op het menselijk lichaam. Na de break-up met mijn ex, had ik een idee in mijn hoofd, die ik liet uittekenen door de tattoo-artist waar ik mijn buikpiercing liet steken. Zij vroeg een belachelijk dure prijs, dus liet ik het idee maar varen.

Ik ging steeds meer en meer nadenken over een tattoo en wou iets dat echt bij mijn leven past en mij typeert. Toen kwam ik op het idee om een tatoeage te zetten van Lord of the Rings, mijn favoriete films sinds ik een klein meisje was. Ik trok mijn stoute schoenen aan en wandelde de tattooshop binnen. Ik maakte een afspraak en een maand later ging ik alleen mijn tattoo plaatsen. Lord of the Rings kenners herkennen het teken vast wel: de ketting van Arwen, die in teken staat van de liefde tussen Aragorn en Arwen. Deze ketting staat teken voor mijn favoriete quote:

“I would rather share one lifetime with you than face all the ages of this world alone.”    ― J.K.K. Tolkien

Deze kwam op de onder- en buitenkant van mijn linkerbeen. Deze tattoo werd in ongeveer 2 uur geplaatst en hier ondervond ik amper pijn van. De naald prikte wat en bracht een wat vervelend gevoel met zich mee, maar echt pijn heb ik niet ervaren.

Mijn volgende tattoo kwam er in mei 2018 en is het jaartal waarin Club Brugge is opgericht, de voetbalploeg waar ik al 11 jaar naartoe ga kijken. Ik postte op Twitter dat ik een tattoo zou plaatsen indien Club Brugge nog kampioen zou spelen in 2016, wat dus daadwerkelijk gebeurde. Mijn tweet werd nogal geliked en ik kon er dus niet meer vanonderuit. Ik hield mijn woord en toen Club opnieuw kampioen speelde in 2018, ging ik spontaan naar een tattoo-shop in Brugge en liet daar ‘1891’ plaatsen op de binnenkant van mijn linkerarm.

Ook deze tattoo viel goed mee qua pijn. Enkel op de plaats waar de eerste ‘1’ staat, voelde ik wat pijn. In ongeveer 1,5 uur stond deze erop.

Ik had nu 2 kleinere tattoo’s, maar wou toch al altijd een iets grotere tattoo. Ik zocht wat ontwerpen van chrysanten, de bloem die bij de maand november hoort, mijn geboortemaand, maar vond echter niets mooi. Toen begon ik steeds meer mooie ontwerpen van rozen te zien, tot ik de tattoo vond die ik graag wou: drie grote rozen op mijn rechter heup. Meer betekenis zit er niet achter deze tattoo: ik vond ze gewoon mooi.

Deze tattoo liet ik zetten bij Colorful Flesh in Wenduine, bij een geweldig goede tattoo-artist. In 2,5 uur stond de hele tattoo erop, wat best snel was. Ondanks dat hij de tattoo snel plaatste, deed hij een fantastische job; Ik ben er absoluut verliefd op. In tegenstelling tot mijn andere tattoo’s, deed deze best veel pijn. Voornamelijk op mijn heupbot heb ik heel wat pijn gehad. Vanaf de naald in mijn huid ging tot de tattoo er helemaal stond, voelde ik mijn huid branden en prikken. Ik was dus best blij toen deze er helemaal op stond.

En hier zijn we dan, een piercing en 3 tattoo’s later. Ik ben erg benieuwd naar de producten van Electric Skin, waarvan later nog een review over online komt.

Heb jij zelf tattoo’s? vertel me er over in de reacties! ik ben benieuwd!

Love and kisses